Poszerzanie programu edukacyjnego placówek muzealnych odbywających się poprzez przybliżanie obrazu minionych epok w oparciu o lekcje „żywej historii”, odbiorca wówczas poznaje historię nie tylko poprzez zapoznawanie się z reliktami przedmiotów używanych w przeszłości (po częstokroć niekompletnych i zniekształconych przez destrukcyjny wpływ czasu), ale także dzięki współcześnie wykonanym replikom. To z kolei zrodziło potrzebę odtwarzania niektórych wytworów dawnych rzemiosł, znacznie lepiej przemawiających do ludzkiej wyobraźni, z uwagi na funkcjonalność przedmiotów.

Nawet najlepiej zachowany zabytek nie może być wykorzystywany zgodnie ze swym przeznaczeniem, gdyż wiąże się to z reguły z jego postępującą destrukcją. Odtwórstwo opiera się przede wszystkim na dostępnej wiedzy dotyczącej danego przedmiotu. Im wiedza jest pełniejsza, tym bliższy oryginałowi staje się odtwarzany przedmiot. Do naszych czasów zachowało się niewiele świadectw archeologicznych, historycznych czy ikonograficznych na podstawie, których można odtworzyć warsztat bursztynniczy. Skupiano się raczej na wytworach tych warsztatów umieszczonych w gablotach muzealnych prezentując jedynie odpady, półprodukty i produkty, natomiast pozostawiając brak odpowiedzi na pytania dotyczące metod wytwarzania, czy narzędzi użytych w cyklu produkcyjnym....

Kliknij i pobierz cały artykuł